Hayatımın en bomba dönemlerinin başını benim hamilelik dönemim çekiyor. Ayol ne gezdim, ne güldüm, ne sinirden köpürdüm anlatamam sana! Kafayı -ki Güneş’ten önce herkese, her şeye taktığımı sanan ben, çattt diye öyle bir taktımki bir olaylar zincirine; anacığım ne illet ne illet! Yarebbim dedim yaa, noooluyoruz! Neden öfkemi kontrol edemiyorum!! Gidip parçalasam mı şu beyinsizin beynini patlatsam mı! Sakin olmam lazım, bebeğim karnımda her şeyi hissediyor. Sadece sağlıklı yiyecek ve bol su, bol hareket, bol oksijen yetmez; benim psikolojimin de iyi olması gerek! İyi duygular, iyi hisler de göndermem gerek! Sadece bebek arada kalsa o da bi şey, koca da sakinleştiremiyor bu gebeyi! Diren Hamile, diren hamile; yok ıhhh olmadı mı olmadı arkadaş. Öfke kontrolü çoktan raydan çıktı. Ya dövecem ben bunu, ya telefonu açıp ana avrat küfredecem ya da ya da ya da başka seçenek gelmiyor aklıma..Kendimi düşünmüyordum inan. Bebeğimi ve eşimi; ailemi düşünüyordum. Şeytanın da karakterini gösteresi tuttu tam da o dönem!! Ya önceden renk vereydin ya da bi doğursaydım keşke önce, bekleseydin.. Zulm derler buna, hayır yani ne yaşattığını tahmin edemiyorsan da hamile kadına karşı saygılı olunur, hassas olunur, bunu bilmez misin ey fani? Bana yaptığını sandığını aslında bebeğe de yaptığını, ona da zarar verdiğini bilmez misin eyyy ey fani?
Yogaya başladım sonra. Bana o kadar iyi geldi ki. Hamileliğimde kendime yaptığım en güzel jestlerden biri kesinlikle yoga oldu. Aldığın her nefesin değerini, her nefesin farkındalığını, iç huzurunu, sakinliğini, bebeğini iyice hissediyorsun. Anı anda yaşıyorsun. Ama yogaya başlamadan önce doktorumdan da izin aldım tabiki. Doktor izni ile, güvenilir bir yerde yogaya başlamak çok önemli. Bu konuda da, kendimi Yoga Şala‘ya teslim ettim. İyiki de Yoga Şala’yı seçmişim. Güneş biraz daha büyüyünce yine orada devam edeceğim..
Yoga dışında da bir tevekkülle Rabbime, içten bir duayla dedimki Yaradan’ım, lütfen bana doğru yolu göster. Şu an bu benim değil sadece, karnımdaki bebeğin de sınavı. Çünkü benim yaşadıklarımı ikimiz paylaşıyoruz. Ve ben şu an baş edemiyorum. Yoruluyorum. Bebeğime sinir stres yüklemek istemiyorum. Çünkü bunun ne anlama geldiğini de biliyorum, bildikçe de daha çok üzülüyorum karnımdaki bebek hissediyor diye. Ben tevekkülümü etmiş, bir yol ararken bir gün sevgili hocam Halis Bey’i tanıdım çekim yasası isimli kendi sitesinde. Hiç koşulsuz ve içtenlikle bana o kadar yardımcı oldu ki bazı durumları aşmamda, ciddi anlamda kontrolümü sağlayan kişilerin başında sevgili hocam vardı. Hocam dediğime bakmayın, aslında hoca değil kendisi ama bana öğrettikleri ile “hocam” oldu. Bireysel danışmanlık hizmetleriyle eminimki çoğu kişiye de faydası dokunuyordur kendisinin. Bu bir tavsiye bloğuysa da, şiddetle de tavsiye ederim!
Ve sevgili eşim… Kızlar laf aramızda, ben çok şanslı bir kadınım 🙂 Methetmek istemiyorum şimdi yazımı okursa şımarmasına gönlüm razı olmaz falan ama :))) buradan kendine kısaca şöyle sesleniyorum: İyiki Benimsin Adam, Seni Seviyorum.. <3
Peki tüm bu tecrübeler doğrultusunda hamilelere ne tavsiyelerim var?
- Kızlar, lütfen sizi üzen kişi ve olaylardan uzak tutun kendinizi.
- Mutlaka yoga yapın.
- Dini görüşünüz nedir bilmem ama, ben İslam’ı çok seven bir kadın olarak mümkün olduğunca abdestli gezin derim. Abdest, vücudunuzda biriken kötü enerjinin de bedeninizden çıkmasına yardımcı olur. Yaradan’a tüm içtenliğinizle dua edin, sizce mümkün ise namaz kılın.
- Bol bol bebeğinizle konuşun, okşayın, O’na sevginizi gönderin.
- Yine boool bol gezin. Fırsatınız varsa çıkabildiğiniz kadar da tatile çıkın.
- Hamile kıyafetlerinizle konsept fotoğraflar çekinin.
- Yapmak istediğiniz her şeyi mümkün mertebe yapın.
- Kilo almak hiç bu kadar zevkli olmaz hamilelikte olduğu kadar; bunun da tadını çıkarın. Bedeninizi sevin.
- Çocuk gelişimi ve kişisel gelişim kitaplarını okuyun. Bebeğinizi büyütürken size çok faydası olacak.
- Sürekli meditasyon müzikleri dinleyin, acayip rahatlatır. Bir de müzik listenize mutlaka Loreena McKennitt‘i eklemeyi unutmayın! Gerçiii rock müzik tavsiye edilmez ama Şebo çılgını olan ben, Şebocuğumu da hiçbir gün atlamadan sürekli dinler idim ki Güneş ninnilerle değil, Şebnem Ferah parçalarıyla uyuyordu. Çünkü hamileyken sürekli dinlediğim için O’nu rahatlatıyordu.
- Her gün derin nefes çalışmaları yapın. Nefesinizi ciğerlerinizin tümünü kullanarak burundan yavaş yavaş alın ve yavaş yavaş verin. Bunu yaparken bebeğinize bol oksijen gönderdiğinizi de hatırlayın ki yine bebeğinizle tüm olun.
Son olarak, öfke kontrolümü sağlayabildim mi sonrasında peki? Evet. Affedebildim mi? Evet. Bence, bir insanın en zor yapabildiği şey affetmektir. Affetmek demek, karşı tarafla canımlı cicimli olmak demek değil, yine durman gereken bir duruşun olursa aynen devam et fakat öfkeni at. Affederek ilk önce kendini ödüllendirdiğini unutma. Omuzlarından ağır bir yükün kalktığını unutma. Bunu yapmak çok zor evet. Benim 2 senemi aldı bunu başarabilmek. Ama yaşanılan her olay, bize bir şeyler öğretmek içindir. Bu derin konuyu umarımki hepimiz tam manasıyla çözebiliriz… Bana bunları yaşamamda vesile olan insan/insanlara da teşekkürlerimi bir borç bilirim; beni pişirdiği için. Anneliğe ve öfke kontrolüne beni hazırladığı için. Genetik olan sinirimi ve inadımı kırmamda bana aslında yardımcı olduğu için. Ve dilerim ki hamileliğinde o da yaşamasın aynı şeyleri. Hele de zayıfsan, kırılgansan başedebilmek ağır gelir. Bebeğinin maruz kaldığını bilmek insanı yıkar.
Affedebilmeyi başarabilmemiz,
İyi insanları hayatımıza çekebilmemiz
Ve hayatımızın her döneminde mutlu olabilmemiz dileklerimle,
Görme engelli birinden duyduğum bir temenni ile cümlemi tamamlıyorum efenim: Neşeli Günler…
Yoruma kapalı.