Okul fobisi genellikle okulöncesi ve ilkokula başlangıç dönemi ile 12-14 yaş aralığında görülür. Okul fobisini yaşayan çocuklarda aşırı korkma, gergin ve huzursuz olma gibi “ayrılık bunaltısı” dediğimiz durumlar oluşur. Çocukta ayrılık kaygısı, kalp çarpıntısı, bulantı, karın ağrısı, terleme gibi fiziksel belirtiler de gözükebilir. Okul Fobisi ve Ayrılık Kaygısı Yaşayan Çocuğa Nasıl Davranmalıyız? Çocuğun bu kaygıyı ve fobiyi yenebilmesi için ilk yapmamız gereken gerçek bir empati kurmak ve çocuğa doğru yaklaşmaktır. Bu genellikle ilk çocuklar için ve ilk ebeveynlik deneyimi olan ebeveynler için daha zorlu bir süreçtir 🙂 Güneş’in ilk anaokulu deneyiminde bu zorlu süreçten ben de geçmiştim ve maalesef yanlış tutum ve davranışlarda ben de bulunmuştum. Ayrılık kaygısı ve okul fobisi yaşayan çocuklarla konuşmak, sabırlı olmak ve kararlı davranmak çok önemlidir. Çocuğa “Bu korkunun birçok çocukta olduğunu, okula gittiğinde zamanla korkusunun azalacağını, onun yaşında iken benim de çok korktuğumu, annemden ayrılacağım ve güvende değilim kaygısı yaşadığımı” da anlatmıştım. Bu noktada doğru…
Çocuklarda Okula Alışma Süreci
4 yaşına kadar hep annesiyle yan yana olmuş, hiç ayrı kalmamış, dolayısıyla (büyük ihtimalle) kendini annesinden ayrıyken güvende hissetmeyen, kendine ve dış dünyaya güvenemeyen, içinde sürekli korku, özlem, kaygı barındıran bir çocuğun, okula alışma dönemini ve nasıl yol izlediğimizi anlatmak istiyorum şimdi. Bu noktada eminim ki birçok anne ve çocukla ortak noktada buluşuyoruz. Kendimden biliyorum; okula ilk başladığım sıralarda, teneffüste okul bahçesine inerken, merdivenlerde bir sürü çocuğun bir arada olduğunu görünce korkuya kapılmıştım. “Ezileceğim ve yapayalnızım, beni koruyacak kimse yok” kaygısıyla teneffüs boyunca merdiven kenarında ağlamıştım. İkiz kardeşim ise benden daha cesaretliydi. Elimden tutup beni sınıfımıza götürmüştü 🙂 Güvende olmadığımı, bazı çocukların çok yaramaz olduğunu ve bana zarar verebileceğini düşündüğümü hatırlıyorum. Okula başlarken çok ağladığımı ve okula gitmek istemediğimi bilmem, yine de böyle ağladığım ve korktuğum, kabuğuma çekildiğim zamanları anımsarım ama :)Güneş, kendinden büyükler ile iyi iletişim kuran fakat kendi yaşıtlarından çekinen bir çocuk. Dolayısıyla okula alışma sürecinde o da ben…