Bebeğimi anlayabilmek, onunla iletişim kurabilmek, psikolojik ve bedensel sağlığı açısından ona her zaman yeterli olabilmek adına sürekli bir araştırma içerisinde oldum hamileliğimden bu yana. Bebeğim büyümeye başladığında da, onun da benimle iletişim halinde olma çabası, konuşmayı öğrenme gayretini gördükçe bir yandan sevinir, öte yandan da düşünür oldum; ya işitme engelli bir anne olsaydım ya da işitme engelli bir bebeğim olsaydı? O zaman O’na yetmek bu kadar kolay olabilir miydi? Ne kadar farkında olabilirdim? Ne kadar kaynak olabilirdi elimde, kimler işitme engelli bir anne ya da bebek olarak beni düşünüp de bana yardımcı olabilmek adına bir şeyler yapmıştı acaba, bebeğim ve kendim için ne kadar bilgi birikimim olabilirdi? Sonra karar verdim; işaret dilini öğrenip, işitme engelli anne ve bebekleri için elimden geldiğince onlara yardımcı olacaktım. Kararımın üzerine ikinci kez hamile olduğumu öğrendim. Bu durumu kendime asla engel görmeden işaret dili kursuna başladım. İlk bebeğimden hiç ayrılmadığım halde, kurs için kısa süreliğine…
