Güneş de çoğu çocuk gibi, doktor muayenesi ya da kontrolüne her gittiğinde hem korkar hem ağlardı. Onu yatıştırabilmek ve muayene etmek neredeyse imkansızdı. Beyaz önlüklü birini ne zaman görse, daha görür görmez ağlamaya başlardı. Bu durum, hem çocuğun kendisi için hem de anne baba için ciddi bir sıkıntı ve aşılması gereken bir konu aslında. Şimdi ise, gayet ılımlı bir halde muayene oluyoruz. Öncesinde bu kadar korkarken, şimdi muayene olmasının bu kadar kolaylaşması için de yine oyun yöntemine başvurdum. Doktor korkumuz 2 yaş kontrolüne dek sürdü önceleri. 2 yaşında doktora gittiğimizde Güneş gene sürekli ağladı ve muayene etme sürecimiz hem uzun hem de sancılı geçti. Çocuğu sonrasında teselli etmesi de oldukça uzun sürdü gene. Bu durumu artık aşmalıydık ve konu üzerinde bir şeyler yapmam gerektiğine artık emindim. Doktor muayenemizin gerçekleştiği akşam eve geldiğimizde, stetoskop ucuna benzettiğimiz beyaz bir şişe kapağını elimize alıp başladık doktorculuk oynamaya. Doktorumuzun adı Ayla Hanım olduğu için önce ben…
