Hastaneden ilk çıkıp da eve gittiğimizi hatırlıyorum da, artık 3 kişilik bir aile olmuştuk. Bayramın ilk günü bayram şekerini de kucağıma alıp eve vardık. Yeni doğum yapmış bir annenin yorgunluğu, psikolojisi, ihtiyaçları, acemiliği, bakımı oldukça çetin! Bunun yanı sıra bir de benim gibi resmi tatilde doğum yapmışsanız eczanelerin kapalı, hastanenin acil servisi dışında her yerin tatil olduğu, medikal ihtiyaçların bulunmasında zorluk çektiğiniz bir güne denk gelmiş demektir bu tatlı heyecan. Herkesin daha duyarlı ve daha yardımsever olması düşünülürken bir de insanların şikayetlerini dinlemek, senden beklenti içine girmelerine niyetlenmek de garip oluyor tabi! Lohusa dönemindeyken insan anlamıyor ama, şimdi düşünüyorum da gizli bir depresyondaymışım meğer. Dikişlerimden dolayı canım acıyor, doktorun bahsettiği üzerine oturmam gereken simiti her yer kapalı olduğu için bulamıyoruz, bebeğim sadece uyuyor ve emmiyor, gelen giden çocuk sesleri, yorgunluğumun üzerine bir de misafirlerlerin kuru kalabalığı eklenince gerçekten zor olan bir hafta geçirmiştim. Güneş, 17 gün erken doğmuştu. Daha minicik…
