Çok Şükür

Hamilelik güzeldir, zevklidir, duygular genelde karmaşıktır, hormonlar tavan yapmıştır falan ama, bir mucizeye bedeninde şahit olmak, toprağın tohumu büyütmesi gibi bedeninin de tohumunu bir insana dönüştürmesini izlemek hem hayret verici hem de maneviyatını artırıcı bir deneyimdir. Kadın olmak belki de ilk defa ayrıcalıklı gelir insana. Bedenine hiç bakmadığın kadar özen gösterirsin. Zırhlanırsın adeta; tüm zorluk olasılıklarına ve acılarına. Ama o kadar lezzetlidir ki hamilelik, tadını vara vara yaşamak, içinde bir canlının olması, bebeğinin seni hissettiğini bilmen ve aşkın en yalın halini anlarsın artık. Aslında bu ifadelerimden de ötededir; hani derler ya yaşamadan bilemezsin, anlatılamaz. İşte tam da böyle bir şeydir. Çoğalmak güzelmiş meğer, çocuğun değil çocuklarının olması gerekmiş aslında.

Geçen hafta normal doğum yapan bir arkadaşıma hem doulalık hem de doğum fotoğrafçılığı yapmak için doğum anı boyunca yanında oldum. Ben de daha öncesinde normal doğumu deneyimlemiş biri olarak, sanki ilk defa görüyormuşum gibi hissettim yine de o an. Hiç ağlayacağımı sanmazdım mesela. Hıçkırıklara boğuldum. Annenin o sancılara, o tarifsiz ve uzun süren doğum süresince nasıl güçlü davrandığını görmek, bir canlının doğumunun ne kadar kutsal olduğunu idrak etmek, kadının güçlü yanı ve tabiki normal doğumun ayrıcalığı. Hepsini bir arada yaşamak, 3 aylık hamile olan ve daha öncesinde de doğum yapmış biri olmama rağmen bile hala beni çok duygulandırdı.

Kadına saygım büyük benim, artık daha da büyük. Meme vermeyi ve emzirtmeyi hem öğrenen hem de öğreten bir annenin uykusuz gece ve gündüzleri, gaz sancısı çeken minicik bir bedene çare olabilmenin çabaları, tüm bu yorgunluklarına rağmen bir kere bile off dememesi… ve daha nice cümlelere sığmayan güçlü yanı..  ne kutsalsın sen anne!

Çok şükür..