Çocuk Ne Zaman Kendi Odasında Tek Başına Yatmalıdır?

Çocuğun annesiyle uyuması doğru mudur sorusuna bakış açımı, bu linkteki yazımda paylaşmıştım. Ben 2 yaşına kadar Güneş’i doya doya yanımda yatırdım ve 2 yaşına kadar da anne sütü almasını destekledim. Çünkü araştırdıklarım, pedagogların söyledikleri ve içgüdülerimin beni yönlendirdiği nokta da tam olarak buydu.

Çocuk Ne Zaman Ayrı Odada Kalmalıdır?

Güneş 2 yaşına geldiğinde yine aynı odada ama bu kez yanımda değil, park yatağında uyumasını sağladım. Aynı oda fakat ayrı yatakta yatma olayında, ilk zamanlar gece yarısı uyanıp yadırgadığı, ağladığı da oldu. O zamanlarda gene yanıma yatırıp ona güven ve sıcaklığımı vermeye devam ettim. Asla onunla inat edip, “hayır burada yatacaksın” veya “ağlasan da bu kararım değişmeyecek” gibi tavırlara bürünmedim. Çünkü biliyordum ki, bebeğim doğduğundan beri bu dünyaya alışması için ve “güven” alması için benim yanımda uyumasına, kendini yalnız hissetmemesine ve koşulsuz sevgime ihtiyacı vardı. Bilhassa da güven konusunu tam desteklemek için ilk 2 yıl birlikte uyumamız gerekiyordu. Zaten güvenli bağlanma sağlandığı için de, ilk önce aynı odada ama farklı yatakta, duruma adapte olduktan sonra da ayrı odada yatmasına ne itiraz edecek ne de alışma problemi yaşayacaktı. Bu kadar emin olduğum için de bu şekilde davrandım ve sonuç tam da olması gerektiği gibi; Güneş artık kendi odasında yatıyor ve sağlıklı uykuya devam ediyor.

Ayrı Odaya Karar Verdiğimizde Yaptığım Hazırlıklar

Ayrı odaya ne zaman geçeceği konusunda hiçbir fikrim yoktu önceleri. Güneş’in buna hazır olup olmadığını anlamak için çocuğumu izledim ilk önce. Bu konudaki tek hazırlığım, ona seveceği bir yatak ve çarşaf sermek oldu. Sonrasında da ona bu durumu izah ettim tabii ki.  “Tatlım sana bir sürprizim var, artık kendi odanda ve bu harika yatakta kendi başına yatabilirsin. Bu dolap, bu lamba, bu yatak, bu halı; her şey sana ait. Burada yatarsın, değil mi geceleri?” diye sorduğumda olumlu cevap aldığım için, artık ayrı yatırabilme vaktimin geldiğine, Güneş’in de buna hazır olduğuna karar verdim. Pedagogların söylemine göre çocuk eğer yeterince güvenli bağlanmazsa, geceleri anneden ayrılmak istemezmiş. Ya da eğer küçücük çocuğu siz “alışmasın” diye daha size ihtiyacı varken yatağınızı ayırırsanız, yine çocuk için çok ciddi problem olabiliyormuş. Bizde böyle bir durum yaşanmadı, odasında rahatça uyuyor. Fakat benim en çok tedirgin olduğum konu, geceleri nadiren de olsa rüyasında ağlaması oluyordu. Yine gece rüyasında korkarsa anında müdahale ile onu sakinleştirip yanında olduğumu hissettirmem, ayrı odada ne kadar mümkün olacak? Şükür ki şu zamana kadar böyle bir durum yaşanmadı. Şayet yaşanırsa da, odalarımızın kapısı açık olduğu için de hemen yanına koşabilirim diye düşünüyorum.

Şimdi Güneş 2,5 yaşında. Hem tuvalet eğtimine hem de ayrı odada yatırma olayına birlikte başladı. Aslında ikisine de ayrı zamanlarda başlamak en doğrusu fakat ikisini de aynı anda başarabileceğini gördüğüm için ikisini de aynı anda başlattım. Ne mutlu ki, her ikisinde de sonuç başarılı oldu. Ayrı odaya karar verdiğimiz günden beri kendi odasında kalıyor, tuvalet eğitimini  de şükürler olsun ki 2 günde tamamladı.

Güneş’in tuvalet eğitimini de kısa bir süre sonra blogta paylaşıyor olacağım. Bu eğitim beni de Güneş’i de çok ciddi boyutta büyüttü. Darısı diğer annelerin başına 🙂

Gönülden sevgiler