Çocuğun Anne Babasıyla Uyuması Doğru mu?

Ben dahil tüm annelerin sorduğu ortak soru; çocukla birlikte uyumak doğru mu? Hiç mi birlikte uyumamalıyız, alıştırmamalıyız yoksa belli bir döneme kadar uyuyabilir mi? Kafaları karıştırdığı gibi, çocuğun gelişimi için de en doğru olan nedir? Bu konuda farklı farklı açıklamalar dinlesek de, içgüdüsel olarak ben kararımı şu nedenlerden dolayı bu şekilde verdim, en çok da Onlar’ın gözüyle:

Düşünün. Siz o minik bebeksiniz. Kendinizi O’nun yerine bir koyun: Nereden geldiğinizi bilmiyorsunuz, ne olduğunuzu da. Her şey sizin için devasa büyük, çok değişik ve korkunç. Size tanıdık gelen sadece 3 şey var: birincisi birine ait bir ses tonu, ikincisi birine ait koku, üçüncüsü de anne karnında bol bol duyduğunuz kalp sesi ve bağırsak sesi başta olmak üzere plasentadaki su sesi ve diğer organların sesleri. 37 derecelik sıcacık bir yerden çıkmışken, şimdi muhtemelen ara ara üşüme hissiniz var. Karnınız acıksa ya da susasanız içinde bulunduğunuz suyu içiyordunuz. Şimdi ise karnınızda değişik bir acı var, daha önce hiç hissetmediğiniz. Büyükler buna acıkmak diyor. Ama ben acıkmak bile olduğunu bilmiyorum onun. Sadece midemde karnımda değişik bir acı var. Ağlayarak ifade etmeye çalışıyorum. Sonra bir meme veriliyor ağzıma. İçgüdüsel emiyorum ve o acı gidiyor. Zamanla anlıyorumki bunun adı acıkmakmış. Belki de ACI’KMAK adı buradan geliyor.. Memeyi emerken hem acı gidiyor hem de kendimi çok güvende hissediyorum. Bu koku da çok tanıdık. Ben buraya aidim sanırım; bu memeye, bu kokuya, bu tene ve sevgi akışına. Tamam, güvenebileceğim ve korkmayacağım bir yer buldum. Bu memenin olduğu yer!

İşte hepimiz böyle adapte olduk belki de hayata. Bir memeyle başladı serüvenimiz, güvenimiz, tokluğumuz. Memeyle birlikte sevgi emdik, güven emdik, uyku emdik. O ilk anlardan beridir de işte belki de bu yüzden kendimizi annemizin bir uzvu sandık, kendimizin bir birey olduğunu anlamak zaman aldı. Biz birlikteyken dünyadan emindik.

Şimdi ise tekrar düşünün: Bu kadar savunmasız, bu kadar güvene ihtiyacı olan, bu kadar size muhtaç bir canlı var. Şimdi O’nu nasıl ayırabiliriz geceleri kendimizden? Çocuklar, uzunca bir süreye kadar, siz odadan çıktığınızda odadan çıktığınızı değil, yok olduğunuzu düşünürken (ce-ee oyunu bu yüzden faydalıdır) alışsın ya da kuralcı olalım gibi düşüncelerinizle yalnız bırakılan çocuklar hem korkuyor hem de “ben artık değerli değilim galiba”,”ağlasam da kimse benimle ilgilenmiyor”,”benim varlığım önemli değil” gibi düşüncelere daha kundaktayken varıp, ileride kişilik bozukluklarına neden olabiliyormuş.

Benim tutumum bu konuda ne oldu?
Güneş doğduğundan beridir sürekli yanımda tuttum, kucağıma alışacak diye kucağıma almamazlık yapmadım, gün içinde (gece hariç) uyurken kafası kalp hizama gelecek şekilde dikey olarak göğsümde uyuttum ki alışık olduğu kalp sesimle ve tenimin kokusuyla daha rahat uyusun diye,  poposuna 2 saniyede bir tok bir ritimle ve hafiften vurdum ki anne karnında yürürken plasentadaki suyun sesini hatırlayıp sakinleşsin diye. Geceleri de ilk zamanlar yanımda hiç yatırmadım ama aynı odadaydık mutlaka. En ufak bir mırıltıda kucağıma aldım. İlk dönemler özellikle de, hiç ağlatmadan emzirmeye dikkat ettim. Artık geceleri yanımızda yatabileceği kıvama geldiğinde 🙂  yani 2-3 ay kadar sonra yatakta bizimle yatmasına müsade ettim. Şimdi 2 yaşında, hala aynı odadayız ama 2 yaşından sonra birlikte uyumamaya özen gösteriyoruz. Arada bir çok ağlarsa yine alıyorum yanıma, öyle bir sarılıyorki, yanağını yanağıma koyup uykuya hemen dalıyorki, güvenmenin en iyi uyku yöntemi olduğunu her defasında daha iyi anlıyorum. Kısacası, ilk hatırladığı ve kabullenip normal olarak algıladığı hayat olan anne karnı hayatı ile adapte olmaya çalıştığı dünya hayatını harmanlayıp, araya anne karnını anımsatan, O’nu rahatlatacak olanaklar sundum hep. 2 yaşından sonra da neden yanınızda yatırmak istemiyorsunuz diye sorarsanız da, çocukların cinsel iç güdülerinin 2 yaşında başladığını bilmemden dolayı. Zaten bu yüzden de memeden kesmeyi 2 yaşında bıraktırmak istiyordum. 2 yaşından sonra çocuklar kız erkek ayrımını bilirlermiş. Gece uykularında yanlışlıkla ve sıradan bir şekilde bile anne babasına değse, çocuk içinde suçluluk duygusu yaşayabilirmiş. Kişiliğini ve hayatını olumsuz yönde etkileme ihtimaline karşı, Güneş hala bizimle aynı odada fakat kendi yatağında yatıyor. Bu durumu da zaman ne gösterir bilemiyorum ama 1 sene kadar daha sürdürmek istiyorum. Ya da Güneş’in buna ne zaman hazır olduğunu hissedersem..

Güvenli, huzurlu, sevgi dolu çocuklar yetiştirebilmemiz dileğimle,
Benim birlikte uyumak konusundaki doğrum budur.
Sevgiler